De Horst is ingedanst door ons…
Een prachtige herfstdansdag met de herfstzon en de herfst regen als toetje..
Oogstend Loslaten, iets wat soms al gebeurt is en soms nog mag zijn, wat niet zo makkelijk is..
We schreven briefjes die aan het eind van de dag bijna oplosten in de regen.
Het gedicht van Inez van Oord danste met ons mee door de dag heen…
Er was eens een mens die een boom wilde zijn
die gewoon op één plaats een beetje vrij wilde zijn.
Niet meer rennen van hot naar her, dat voelde zo gebonden.
Maar juist stilstaan op één plek, de vrijheid van groeien en gronden.
En het gebeurde de mens werd een boom en was gelukkig.
Tot het mooiste moment toen hij begreep dat je als boom
het noorden, het zuiden, ja alles bent.
Bladeren als ogen kijkend naar het oosten
onwetend van het westen en andersom.
Ieder een eigen blikveld, een visie, een uitzicht.
uitzichten verenigd, toch samen een boom.
En de mens was zo gelukkig, z’n wereld ideaal.
Hij besloot ze nooit meer los te laten want de bladeren gaven hem taal.
En precies op dat moment begon het blad te kleuren.
En de mens – verward – hield vast wat ie had
maar
de
wind
liet
het
gewoon
gebeuren.
December staat in het teken van de dans en stembevrijding retraite in het mooie Samaya
In Februari hebben we onze Winterdansdag…